Ugrušak

Čitanje Srđanove poezije donosi mirise božurova i žitnih polja, ukus orijentalnih poslastica i budi sećanja na detinjstvo.
Istovremeno modernim i tradicionalnim stihom, Srđan ostvaruje primarni zadatak umetnosti – ukazuje na lepotu u raznolikosti i prenosi poruku jedinstva i mira.
Kolaž predela i identiteta prisutan u njegovoj poeziji proteže se od raskošnih boja orijenta do pitomih vojvođanskih ravnica.
Lakoća sa kojom Srđan prelazi sa jednog u drugi kulturni prostor svedoči o tome da je jedina vlast koja u ovoj zbirci vlada – poezija, ujediniteljska i isceljujuća.

„Srđan Sekulić je pokrajina u pokrajini. Prozaist, knjižar, vedro lice regionalnog književnog života u posljednjih nekoliko godina, ali prije svega ostalog, pjesnik. Godinama sređujući svoj nesređeni identitet, jer čim je identitet, mora da je nesređen - i svoje supostojanje na nekoliko mijesta istovremeno, ali ponajprije na rodnom Kosovu i u izbjegličkoj Vojvodini, te život s drugima i s njihovim identitetima, Srđan Sekulić stvara vrlo raskošan i bogat okvir svome svijetu. Takvoga u nas gotovo da i nije bilo. Namjeren da bude pjesnik i kroničar sviju njih svojih, Srđan taj okvir ispunjava nekim boljim i ljudskijim smislom. Lijepa, iskupljujuća poezija."

Miljenko Jergović

„U poslednjih nekoliko godina, malo osetljiviji i pronicljiviji ljudi u srpskoj javnosti, postali su svesni da je Beograd višestruko duže bio deo iste države s Damaskom, negoli sa Zagrebom ili Ljubljanom. Takva svest, međutim, u književnosti skoro da nije imala svoju paradigmu. „Ugruškom Srđan Sekulić savremenoj srpskoj poeziji otvara ogledalo orijenta. Sekulićev prvenac Kavalov jek objavljen je u Sarajevu uz recepciju nesvakidašnje intenzivnu i snažnu za postjugoslovenski pesnički debi. Tipičan poznavalac lokalnih književnih prilika mogao je nakon Kavalovog jeka dvojako prognozirati Sekulićev pesnički progres; ili razvija istu poetiku u Sarajevu ili u Beogradu potencira drugu poetiku. Sekulić je pravi pesnik upravo zato što razvija istu poetiku, a njen rezultat objavljuje u Beogradu. Uostalom, banalno je, ali je tačno, Damask je bliži Beogradu nego Sarajevu."

Muharem Bazdulj